Veldwerk (2)

Hallo allemaal!! Ik ben weer terug uit het veld na een korte 7 dagen. De dag van vertrek was natuurlijk weer spannend. We zouden om 9 uur vertrekken dus ik kwam rond 10 uur aan. Bleek ik het toch verkeerd ingeschat te hebben. Na uur na uur uitstellen vertrokken we uiteindelijk om 5 uur smiddags. :) Ik vermoed dat mijn gewenning hier problemen gaat geven in NL.

Aangekomen in INPA meteen allemaal herrie boven het kamp. Zat een troep kapucijnapen in de bomen. Begint goed dacht ik. Kon echter niet meteen bij m´n fototoestel. Geen nood zei de chauffeur. Die zitten hier elke dag. Je begrijpt dat we ze daarna nooit meer hebben gezien. Die nacht ook nog een de eerste van een reeks dikke tarantula´s gezien. Ook in het kamp. Aangezien ik daar op slippers liep heb ik elke nacht maar heel goed mijn zaklamp met reserve batterijen bij de hand gehad. Het kampement was te vergelijken met dat in La Chonta. Al was de laatste paar dagen het water op. Gelukkig regende het regelmatig. (zie foto voor wateropvang) Helaas zat douchen er dus niet vaak in, alleen als het heel hard regende kon je buiten douchen in de regen. We hadden hier de luxe van een koelkast die op gas werkt! Erg handig, de foto van het gedroogde vlees was op de dag van mijn vertrek. Vraag me af of het nog opgegeten is. Qua eten was het goed te doen, ook aangezien ik een berg ships en koekjes had meegenomen. :)

Naast het huis lag ook nog een grote rots (heuvel van zwarte steen), waarvan je heel mooi over het bos uitkeek. Helaas moet ik de foto´s tot 1 foto beperken. :)

Het bos INPA is een tropical dry forest, integenstelling to La Chonta wat een stuk natter is. Het is echter regenseizoen dus alles was heel groen en mooi. Wel een stukje opener dan het andere bos. Heb ook hier weer slangen, een hert en bergen insecten gezien. Er waren hier overigs veel minder muggen en heb geen teek gezien. Wel waren hier vooral honingbijen en ben dan ook 2x gestoken, waarvan 1x in mijn grote teen. :( Das dus kut!!

Teruggekomen in St. Cruz was het weer spannend. De politieke situatie word steeds heftiger. Inmiddels zijn er honderden mensen in hongerstaking gegaan op de plaza´s. Ze liggen op matrassen onder tenten. (zie foto´s) Tenminste, overdag zijn het er honderder, s´nachts liggen er nog een stuk of honderd. :) Overdag zijn er grote protesten die door de straten lopen en groepen die staan te schreeuwen op de plaza. De tv houd er ook niet overop. Erg grappig want dan laten ze dus ook fotos van verborgen camera´s zien bij een gebouw met de leiders van het protest. En dan zoomen ze in op prullenbakken en iemand die met een zak van de Mac loopt. Dan komt er zo´n mooi circeltje om de zak. Echt briljant, en dat in een journaal dat te vergelijken is met de NOS. Ik zal er iets meer over de situatie uitleggen.

Bolivia was is een erg arm land. De enige 2 grote bronnen van inkomsten zijn de zilvermijnen (inmiddels redelijk uitgeput) en cocaine. Deze laatste is volgens de lonely planet verantwoordelijk voor de helft van het BNP. Het geld van de zilvermijnen is verantwoordelijk voor de rijkdom en gigantische groei van St. Cruz. Dit terwijl de mijnen niet eens in de St. Cruz provincie liggen. Op dit moment is St. Cruz dan ook veruit de rijkste provincie van Bolivia. De hooglanden zijn een stuk armer terwijl het grootste deel van de populatie daar woont. Nou wil de president dus de grondwet veranderen dmv een hoop referenda. Zo ook voor het meer economisch autonoom zijn van de provincies. Dit referendum werd goedgekeurd met 70% voor. Vervolgens zei de president echter, nee, dat doen we niet. Jullie (st. Cruz) hebben eerst van ons geprofiteerd (zilvermijnen) en nu willen jullie alles zelf doen. En nu zijn ze hier dus heel boos, want tja, eerst ¨bindend¨ referendum en dan ineens niet doen. Iig, hoop gedoe dus. :)

Als laatst nog even een persoonlijke noot. Niet iets wat ik normaal doe, maar vind nu wel eens tijd worden. :) Als je alleen op reis gaat leer je een hoop over jezelf. Zeggen ze, maar ik dacht, tja dat heb ik allemaal in Aus al gedaan. :) En de eerste maand was dat zeker het geval. Tot ik ineens echt alleen was. Ontmoette daarbij iemand die mij eens even flink aant het denken zette over mezelf. Vervolgens een heftige week achter de rug en weer langzaam tot rust gekomen. Heel aparte ervaring, maar ook echt leuk!! (achteraf dan) Iets wat ik de afgelopen 5 jaar niet heb gedaan/gehad, over mezelf nadenken dan he. Toch wel beters dat Ada en ik dus niet voor niets apart op stage zijn gegaan. Wat wel echt bud is, is dat contact met Ada zo moeilijk is. Brieven doen er een maand over en email kan ongeveer om de week een mailtje. :( Gelukkig is dat het enige waarover ik hier kan klagen.

Greetz
Joost