De reis
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
11 Oktober 2006 | Bolivia, Santa Cruz
Maandagavond was het dan zover. Na een korte chaotische voorbereiding zou ik gaan vertrekken. Het reisplan was als volgt.
9-10 21:40 Schiphol - londen
9-10 22:50 Trans(sitting/sleeping)
10-10 11:20 Londen - Miami
10-10 21:00 Trans(sitting/sleeping)
11-10 05:00 Miami - La paz
11-10 11:30 Trans(sitting)
11-10 12:30 La paz - Santa Cruz
11-10 13:30 Arrival at Santa cruz
Total travel time: 39:50
Ja, ik had er zin in. :) Wat bleek is dat die lange wacht en vlieg tijden garant staan voor veel ontmoetingen met opmerkelijke mensen. Het verhaal volgt.
Na een moeilijk afscheid van Ada ging ik dan voor de eerste keer door de check-in. En jawel, ik had mijn eerste uur vertraging te pakken. Erg vond ik dit niet want dit maakte de wacht op heathrow natuurlijk korter. :) Echter binnen no time stond ik op heathrow. Heathrow heeft echter amper een pre-check in gedeelte. Daarnaast was het nacht en was bijna alles dicht. Ik zocht dus maar snel een bankje met handige armleuningen zodat je niet kan liggen. Naast mij bevonden zich andere gestrande reizigers. Een stewardess :), een canadees en een amerikaanse backpacker (hij kwam net van a´dam)
De meeste zullen nu denken, een stewardess, wat zeur je. Maar blijkbaar zijn niet alle stewardessen mooi. Ze werkte dan ook bij een zustervliegmaatschappij van Alaska Air, welke wel drie vliegtuigen heeft. :) De vage amerikaan was hoogst iritant en heeft mij uren uit mijn ¨slaap¨ gehouden. Hij heeft echt 4 uur tegen die stewardess zitten lullen over hoe dom hij was dat hij vroeger een pothead was en weed teelde. Op zo´n toon van, ik vind het vet stoer. O ja, en de piramiden hebben magische krachten. De canadees was een aardige oude man die verdacht veel op Clinton leek. Hij was met zijn vrouw en nog een koppel op vakantie geweest naar Spanje. Zwager ging echter dood dus vrouw ging terug. Vanwege bepaalde kortingen moest hij met het koppel terug. De vrouw van dit koppel was echter nogal opvliegend en kreeg het voor elkaar om uit de vlucht te worden gezet met haar man voor vertrek. De canadees zat dus nu al 24 uur te wachten op dezelfde plek tot het koppel ook in Londen aankwam. Mijn leed leek al minder erg. En 4 uur slaap later kon ik gaan inchecken en ontbijten....
9-10 21:40 Schiphol - londen
9-10 22:50 Trans(sitting/sleeping)
10-10 11:20 Londen - Miami
10-10 21:00 Trans(sitting/sleeping)
11-10 05:00 Miami - La paz
11-10 11:30 Trans(sitting)
11-10 12:30 La paz - Santa Cruz
11-10 13:30 Arrival at Santa cruz
Total travel time: 39:50
Ja, ik had er zin in. :) Wat bleek is dat die lange wacht en vlieg tijden garant staan voor veel ontmoetingen met opmerkelijke mensen. Het verhaal volgt.
Na een moeilijk afscheid van Ada ging ik dan voor de eerste keer door de check-in. En jawel, ik had mijn eerste uur vertraging te pakken. Erg vond ik dit niet want dit maakte de wacht op heathrow natuurlijk korter. :) Echter binnen no time stond ik op heathrow. Heathrow heeft echter amper een pre-check in gedeelte. Daarnaast was het nacht en was bijna alles dicht. Ik zocht dus maar snel een bankje met handige armleuningen zodat je niet kan liggen. Naast mij bevonden zich andere gestrande reizigers. Een stewardess :), een canadees en een amerikaanse backpacker (hij kwam net van a´dam)
De meeste zullen nu denken, een stewardess, wat zeur je. Maar blijkbaar zijn niet alle stewardessen mooi. Ze werkte dan ook bij een zustervliegmaatschappij van Alaska Air, welke wel drie vliegtuigen heeft. :) De vage amerikaan was hoogst iritant en heeft mij uren uit mijn ¨slaap¨ gehouden. Hij heeft echt 4 uur tegen die stewardess zitten lullen over hoe dom hij was dat hij vroeger een pothead was en weed teelde. Op zo´n toon van, ik vind het vet stoer. O ja, en de piramiden hebben magische krachten. De canadees was een aardige oude man die verdacht veel op Clinton leek. Hij was met zijn vrouw en nog een koppel op vakantie geweest naar Spanje. Zwager ging echter dood dus vrouw ging terug. Vanwege bepaalde kortingen moest hij met het koppel terug. De vrouw van dit koppel was echter nogal opvliegend en kreeg het voor elkaar om uit de vlucht te worden gezet met haar man voor vertrek. De canadees zat dus nu al 24 uur te wachten op dezelfde plek tot het koppel ook in Londen aankwam. Mijn leed leek al minder erg. En 4 uur slaap later kon ik gaan inchecken en ontbijten....
-
11 Oktober 2006 - 20:58
Cath:
haha, wat een bizarre mensen ben je tegengekomen! Hoe was je aankomst in Bolivia? Al wat eerste indrukken opgedaan, of maar meteen je bedje ingekropen? Ben benieuwd naar je verhalen!! -
11 Oktober 2006 - 21:12
Ada:
Joostie! Leuk om wat van je te horen, want ik mis je al wel! En het huis is ook zo leeg en stil...Maar remember, maak er een super reis van;-) Kus! -
11 Oktober 2006 - 22:16
Guido Vloon:
nou nou weer een aardig verhaal zo te, zien, zo maak je inderdaad wel dingen mee, ga zo door !! -
12 Oktober 2006 - 06:46
Hendrik:
prima geouwehoer dit joost, wordt een prima trip zo. Bummer dat ik niet op je feestje kon zijn in jullie nieuwe onderkomen, ware het niet dat een combinatie van factoren waaronder een nieuwe baan waar ik maandag voor het eerst naartoe moest roet in eten gooide. bah. amerikanen moet je gewoon met een paar geplaatste opmerkingen uit hun tent lokken, best leuk. JO! -
12 Oktober 2006 - 15:23
Sita:
Heej bolivioost! ik zat me net vandaag af te vragen wanneer je wegging, OOK toevallig! charmante foto weer met mara, bolividioot! ;)
veel plezier alvast, viele Gruesse, Sita -
12 Oktober 2006 - 15:28
Joost:
Ja, na een bepaalde kussensloop kreeg ik vreemde verzoekjes. :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
